Η ποίηση βγήκε στους δρόμους

Εχθές το βράδυ, περπατώντας στο κέντρο της Αθήνας ανακάλυψα κάτι που με έκανε να συνειδητοποιήσω πως αυτή η πόλη με εκπλήσσει κάθε μέρα και περισσότερο. Σε ένα τοίχο της οδού Αθηναΐδος, δίπλα σε ένα μικρό βιβλιοπωλείο, διέκρινα ανάμεσα στις μουτζούρες που στόλιζαν τον τοίχο ένα τετράγωνο σχήμα που μου τράβηξε την προσοχή. Είχε το σχήμα των QRcodes που συνήθως συναντάμε σε περιοδικά και εφημερίδες. Καθώς το εντόπισα σε ένα τόσο ανορθόδοξο σημείο είπα να πλησιάσω για να ικανοποιήσω την περιέργειά μου. Πάνω από το τετράγωνο αυτό σχήμα έγραφε «ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ». Η περιέργειά μου φούντωσε. «Λες να λειτουργεί;» σκέφτηκα. Και έβγαλα το κινητό από την τσάντα μου.

ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

Από την άλλη πλευρά

της φωτογραφίας γράφω για να θυμάμαι

όχι το πού και πότε αλλά ποιος

Δεν είμαι εγώ στη φωτογραφία

Τίποτε δεν μας άφησαν

να πάρουμε μαζί μας

Μόνον αυτή τη φωτογραφία

Αν τη γυρίσετε από την άλλη θα με δείτε

Εσύ  είσαι στη φωτογραφία, με ρωτούν

Δεν ξέρω τι να σας πω

Γ. Χουλιάρας

Αυτό, λοιπόν, ήταν το ποίημα στο οποίο με οδήγησε το stencil του τοίχου της οδού Αθηναΐδος. Η κίνηση ονομάζεται codepoetry και ουσιαστικά είναι ένα παιχνίδι ποίησης μέσα στην πόλη. Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη που μου επιφύλασσαν για μια ακόμη φορά οι δρόμοι της Αθήνας. Από εδώ και πέρα είμαι σίγουρη ότι θα αναζητώ στις βόλτες μου τα σχέδια αυτά ώστε κάθε φορά να ανακαλύπτω και ένα μικρό τμήμα της έμπνευσης των ανθρώπων που περνούν απαρατήρητοι γύρω μας.

Για να μάθετε πως λειτουργεί το codepoetry δείτε εδώ:

http://www.codepoetry.gr/about/

Νίκη Θ.