Ευχαριστήριος απολογισμός

  

Πριν από ένα μήνα και κάτι αλλά και πριν από δώδεκα ημέρες, η Get Involved έκανε πράξη την δράση που σχεδίαζε τους τελευταίους τρεις μήνες, το «Ευχαριστώ». Στην ουσία βγήκαμε στους δρόμους στην πρώτη περίπτωση (πλατεία Καπνικαρέας) και στον χώρο του TedxAueb στην άλλη, κρατώντας πολύχρωμα χαρτιά και μαρκαδόρους στο χέρι και πλησιάζαμε τον κόσμο με σκοπό να τον βάλουμε σε "σκέψεις". Τους ζητούσαμε να σκεφτούν ένα άτομο, ή ένα λόγο που θα ήθελαν να πουν ένα «Ευχαριστώ!» και να το γράψουν στο χαρτί που θα τους δίναμε.

Ξεκινώντας από την πρώτη απόπειρα της ομάδας στην πλατεία Καπνικαρέας το Σάββατο 22 Φεβρουαρίου, παρατήρησα ότι οι περισσότεροι άνθρωποι ήταν ιδιαίτερα σφιγμένοι μόλις τους προσεγγίζαμε. Στην αρχή, δυσκολεύονταν να συνειδητοποιήσουν ότι τους ζητάγαμε να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους για ό,τι και όποιον τους έρχεται στο μυαλό, κι έτσι δεχθήκαμε ερωτήσεις όπως: «να πω ευχαριστώ σε εσάς;», «να γράψω ευχαριστώ θέλετε;», «στους πολιτικούς να πω ευχαριστώ;». Μόλις ο κόσμος καταλάβαινε τι ακριβώς τους ζητούσαμε προέκυπτε το πρόβλημα του ‘’ποιον να ευχαριστήσουν;’’,‘’γιατί;’’ και εκεί είναι που διαπιστώσαμε πόσο δύσκολο μας είναι να λέμε «ευχαριστώ», κι ας "καυχιόμαστε" ότι το λέμε συνέχεια.

Κάτι παρόμοιο έγινε και στο TedxAueb στις 15 Μαρτίου. Εκεί βέβαια παρευρίσκονταν πολλά άτομα από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών που γνώριζαν τη δράση οπότε τα «Ευχαριστώ!» προέκυπταν πιο εύκολα. Υπήρχαν μάλιστα περιπτώσεις που μας έλεγαν «αχ, μπορώ να γράψω άλλο ένα», ίσως για να τα έχουν καλά με τη συνείδησή τους, γιατί όταν μπαίνεις στη διαδικασία να πεις κάπου «ευχαριστώ», σκέφτεσαι και όλα τα άλλα «ευχαριστώ» που θα έπρεπε να πεις (true story). Ο κόσμος που δεν μας ήξερε από την άλλη, δυσκολευόταν να εκφράσει αυτό που του ζητούσαμε σε μία κόλλα χαρτί.

Έχοντας πραγματοποιήσει τη δράση του «Ευχαριστώ!» δύο φορές, μπορούμε πλέον με σιγουριά να πούμε πως έκανε καλό σε όσους συμμετείχαν το γεγονός πως μπόρεσαν να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους. Καταφέραμε να παρακινήσουμε αρκετά άτομα να σκεφτούν την αξία του «Ευχαριστώ!», ποιος το αξίζει, κάθε πότε πρέπει να το λέμε…

Από αυτή τη δράση όμως δεν κέρδισαν μόνο όσοι έγραψαν ένα «Ευχαριστώ!». Σίγουρα κερδίσαμε κι εμείς σαν ομάδα την αίσθηση της  ικανοποίησης και της ευτυχίας όταν έγραφαν οι περαστικοί το «Ευχαριστώ!» τους, όταν παρακινούσαμε κάποιον να σκεφτεί για τι είναι ευγνώμων. Όταν το διαπιστώσαμε αυτό, ξέραμε ότι ο στόχος μας είχε επιτευχθεί. Μπορεί η δράση μας να μην άγγιξε όλους τους περαστικούς, ορισμένα χαμόγελα ήταν αρκετά για να πιστέψουμε ότι καταφέραμε να κάνουμε την ημέρα κάποιων ανθρώπων λίγο πιο όμορφη. Κι αυτό είναι για εμάς η καλύτερη επιβράβευση!

«Προσωπικά λέω ευχαριστώ συνέχεια, έτσι νιώθω. Όταν πήρα το μαρκαδόρο στα χέρια μου κόμπιασα για λίγο. Όχι γιατί δεν μου έβγαινε ένα ευχαριστώ, αλλά γιατί μου έβγαιναν δεκάδες. Αν είχα μάθει να εκφράζω καθένα από αυτά κάθε στιγμή, πόσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος, σκέφτομαι».

Μαριάννα