ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ

Ένωση, σύνδεση δύο αντικειμένων με οποιονδήποτε τρόπο και έτσι ώστε το ένα να είναι συνέχεια του άλλου. Το μέλλον της μονάδας σα να λέμε είναι η σύνδεση, η ένωση. Ένα και ένα κάνει δύο. Το ένα μόνο του δεν μπορεί, δε μετράει, δεν κρατιέται, δε συνεχίζει. Ενώνοντας τα ψηφία φτιάχτηκαν οι αριθμοί για να υπάρχει μία συνέχεια και μια ροή. Ο άνθρωπος μάλλον είδε ότι ενώνοντας τη φωτιά με το ξύλο τότε μπορεί να μαγειρέψει, και ενώνοντας τη φωτιά με το νερό να τη σβήσει. Σκέψεις και πειράματα ενώνονται και μας φτιάχνουν την επιστήμη του καθενός. Δεν μπορεί να υπάρξει επιστήμη χωρίς απόδειξη, ούτε πείραμα χωρίς θεωρία. Δεν τρώγεται το φαϊ χωρίς αλάτι βρε παιδί μου, πώς να το κάνουμε.

Και αν δεν τρώγεται το φαϊ μια φορά χωρίς αλάτι, η ζωή δε βιώνεται μοναχή της για όλες τις φορές του κόσμου. Θέλει παρέα και από εδώ παν κι οι άλλοι. Δεν έζησε κανείς ποτέ μόνος του, όσο απόλυτο και αν ακούγεται αυτό. Ακόμα και η ύπαρξή του ανθρώπου, η αρχή της απαρχής της ζωής εξαιτίας της ένωσης συνέβη. Δεν υπάρχει παιδιά, μην το ψάχνετε. Αυτό που μας ενώνει μπορεί να μην ξέρουμε τι είναι, αλλά χωρίς αυτό δε γίνεται προκοπή.

Μας ενώνει η ανάγκη μας να ενωθούμε, να μοιραστούμε. Νομίζω πως αυτός είναι ο λόγος που κάνουμε σχέσεις και άλλες σχέσεις και παράλληλες σχέσεις και σχέσεις ζωής και σχέσεις που κρατάνε και άλλες που μας άφησαν στην πορεία και γενικά σχέσεις, σχέσεις, σχέσεις. Μην ξινίζεις τη μούρη σου, σχέση είναι από τη σχέση που αναπτύσσεις με τον περιπτερά σου, μέχρι τη σχέση σου με τη μάνα σου. Ακόμα και με κάποιον που δε θες να έχεις καμία σχέση, ακόμα και μ’ αυτόν κάπως σχετίζεσαι.-της κακομοίρας γίνεται-

Η ένωση φέρνει σχέση και η σχέση φέρνει κλάματα. Ωχ! Συγγνώμη, μοίρασμα στιγμών στο χρόνο ήθελα να πω. –Ε; ποιητικό ε;- Δεν μπορείς να το αρνηθείς, σε τρώει να μοιραστείς να δώσεις και να πάρεις. Να περάσεις στιγμές με τον άλλον για να αγαλλιάσει η καρδούλα σου. Γι’ αυτό έχουμε οικογένεια, φίλους, γκόμενους και όσο ζω ελπίζω. Α! και επι τη ευκαιρία, αυτούς που ακούω και λένε την αγαπάω τη μοναξιά μου και δε θέλω κανέναν, να τους πείτε ότι τη μοναξιά τη χρειάζεσαι κάποιες στιγμές της ζωής σου για να καταλάβεις πόσο πραγματικά ανάγκη έχεις τις σχέσεις της ζωής σου. Αυτό έτσι για τα πρακτικά.

Αν με ρωτήσεις, λοιπόν, τι είναι αυτό που μας ενώνει, δεν ξέρω να σου πω με βεβαιότητα. Αυτό που υποστηρίζω, όμως, μέχρι τελευταίας ρανίδας του αίματος που κυλάει στις φλέβες μου και με κάνει ζώντα άνθρωπο είναι ότι χωρίς ενώσεις, σχέσεις, ανθρώπους, τέλος πάντων, στη ζωή μου δεν μπορώ. Και άντε και φτιάχνω το καλύτερο παστίτσιο του κόσμου, και ενώνω τέλεια όλα τα υλικά. Μόνη μου θα το φάω; Και ποιος θα το αναγνωρίσει αυτό για να ξέρω ότι όντως έφτιαξα το καλύτερο του κόσμου; (Θα έλεγα αν μαγείρευα!)

Δέσποινα Χ.