Λίγο πριν πέσει η αυλαία…

Την περίοδο που στην Αμερική γεννιέται η μαφία και ο πραγματισμός, ένας θεατρικός συγγραφέας καταγράφει ιστορίες υπαρξιακής μοναξιάς και απομόνωσης. «Ηθικό είναι ότι είναι χρήσιμο» ήταν η Αμερικάνικη φιλοσοφία και ο Τένεσυ Ουίλιαμς μιλάει για τις ιστορίες ανθρώπων που θεωρούν τους εαυτούς τους αναλώσιμους. Από το μια παρουσιάζονται άνθρωποι που λόγω του φόβου της αποτυχίας ξεπουλάν τα ιδανικά τους και τους ίδιους τους εαυτούς τους ενώ από την άλλη, άνθρωποι που μέσω του πουριτανισμού και της βίαιης συμπεριφοράς επιβάλλονται στους πρώτους.

 Εκείνη την εποχή ανεβαίνουν στο Broadway θεατρικές παραστάσεις που μέσα από αντισυμβατικούς και προκλητικούς ήρωες μιλούν για τη φθορά της Αμερικάνικης κοινωνίας και ενθουσιάζουν το κοινό. Ακόμη και σήμερα τα έργα του είναι διάσημα και ιδιαίτερα οι γυναικείοι χαρακτήρες του θεωρούνται μοναδικοί. Τι είναι αυτό όμως που τα κάνει τόσο ξεχωριστά αλλά και επίκαιρα;

Ο «Γυάλινος Κόσμος» αντιπροσωπεύει ένα γυάλινο εφιάλτη. Πρόσωπα που καταρρέουν τη στιγμή που καταρρέει η ιδέα του Αμερικάνικου ονείρου. «Όταν δεν έχεις σε τι να πιστέψεις πως μπορείς να συνεχίσεις να ελπίζεις;»

Στο «Γλυκό Πουλί της Νίοτης» η αισιοδοξία των νέων επισκιάζεται από το φόβο της αποτυχίας. Μία ιστορία έκπτωτων ανθρώπων που αναπτύσσουν  το σύνδρομο της επιτυχίας αγιοποιώντας την εργασία. Ο κόσμος τους είναι εξαγοράσιμος, "άρα αν ακόμη και η επιτυχία εξαγοράζεται αξίζει να προσπαθείς να πετύχεις τους στόχους σου;"

«Το Λεωφορείον ο Πόθος» είναι η ιστορία μίας σεμνότυφης πόρνης που πιστεύει ότι ο ρόλος της είναι να μυεί τους νέους στην ερωτική διαδικασία. Αποζητά δύναμη, σεβασμό και αιώνια νιότη και θεωρεί ότι τα έχει όταν απομονώνεται από τους γύρω της." Όταν οι αξίες σε μία κοινωνία που παρακμάζει είναι διαστρεβλωμένες πως μπορείς να ξεχωρίζεις το σωστό από το λάθος και να κυνηγάς αυτό που πιστεύεις ότι σου αξίζει;"

Μία κοινωνία που λειτουργεί χωρίς ιδανικά και δε δίνει στους ανθρώπους τη δυνατότητα να ελπίζουν δεν μπορεί παρά να παρακμάσει. Ο Τένεσυ Ουίλιαμς έγραψε για την Αμερική ωστόσο, σήμερα τα έργα του φαίνεται να ταιριάζουν στην ελληνική πραγματικότητα. Η χώρα μας παρακμάζει θυσιάζοντας τα ιδανικά της κι αν παραμείνουμε απλοί θεατές αυτή η παράσταση θα έχει άσχημο τέλος. Ίσως ήρθε η ώρα από απλοί θεατές να γίνουμε πρωταγωνιστές και όταν πέσει η αυλαία να μη μετανιώσουμε για τον τρόπο που παίξαμε!

Ελένη Κ.