Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται λέει ο σοφός λαός.

  Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται λέει ο σοφός λαός…και όντως ισχύει! Σήμερα, έχοντας ακούσει, διαβάσει και γράψει για τη μέρα χωρίς αυτοκίνητα στην Πανεπιστημίου, αποφασίσαμε να συμμετάσχουμε ενεργά δηλαδή να την περπατήσουμε από την αρχή μέχρι το τέλος. Οπότε, αφού τελειώσαμε με κάτι υποχρεώσεις που είχαμε στη σχολή, πήγαμε με τη Βάσια στο Σύνταγμα να βρούμε την Ιωάννα.

  Ίσως ήταν από τις πιο όμορφες διαδρομές που έχουμε κάνει στο κέντρο της Αθήνας. Τα μέλη της δράσης «Be The Change» ήταν εκεί ώστε να κολλήσουν ασπρόμαυρα πορτραίτα κατά μήκος της Πανεπιστημίου δημιουργώντας ένα πολύ ενδιαφέρον αποτέλεσμα. Οι εικόνες έβγαζαν πολύ έντονα συναισθήματα και αρκετός κόσμος καθόταν ώστε να τις παρατηρήσει καλύτερα.

  Ήταν μια ηλιόλουστη μέρα και όλα τα παιδιά, μικρά, μεγάλα αλλά και…μεγαλύτερα είχαν βγει για να διασκεδάσουν. Η Πανεπιστημίου ξεκινούσε με ένα μικρό γήπεδο μπάσκετ και συνέχιζε με ένα χώρο με ράμπες όπου μπορούσαν οι σκέιτερ να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους, μία ομάδα χόκεϋ που μας έδειχνε τις ικανότητές της, παιχνίδια για μικρά παιδιά και ένα γήπεδο ποδοσφαίρου, κομμένο στα δύο!

  Από αυτή την ποικιλόμορφη γιορτή δεν έλειπε και η αντίστοιχη μουσική.  Αρχικά υπήρχαν δύο ηχεία που έπαιζαν γνωστά τραγούδια, συνέχιζαν οι μελωδίες από τα παλιά με μία ομάδα χορού swing και κατέληγε σε μία μικρή συναυλία με ετερογενείς ήχους. Έκπληξη προκάλεσε η φιλαρμονική η οποία με το χαρακτηριστικό σταθερό κι εντυπωσιακό βηματισμό της περπάτησε την Πανεπιστημίου αφήνοντας πίσω της τον απόηχο της μουσικής της!

   Αν και η Βάσια μας «εγκατέλειψε» νωρίς, με την Ιωάννα χαρήκαμε τη βόλτα μας στο έπακρο. Μας άρεσε  τόσο πολύ που μπορούσαμε να περπατήσουμε στο κέντρο της Αθήνας όχι στριμωγμένες σ’ένα πεζοδρόμια αλλά ελεύθερες στη μέση του δρόμου! Αντί για κορναρίσματα και θυμωμένους οδηγούς ακούγαμε μουσικές και γέλια. Βέβαια υπήρξαν κάποιοι οι οποίοι προσπάθησαν να διασχίσουν το δρόμο με τα μηχανάκια τους αλλά ευτυχώς για όλους τους υπόλοιπους οι προσπάθειές τους απέτυχαν!

  Ο απολογισμός της βόλτας λοιπόν είναι ότι ίσως έχει έρθει ο καιρός το κέντρο της Αθήνας να ανήκει σε όλους τους κατοίκους της, και όχι μόνο στους οδηγούς της. Κι αν και δυστυχώς δε γίνεται να είναι κάθε μέρα γιορτή και να περπατάμε ελέυθερα στους δρόμους, μπορούμε να απαιτήσουμε να είμαστε αφαλείς στα πεζοδρόμια. Χωρίς διπλοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα και μηχανάκια κινούμενα και ακίνητα, μόνο με άλλους πεζούς!
Ελένη Κ.